Gökyüzü yine ağlıyordu
Kendime küstüğüm anda
Düşünürüm beynimi yerim
Bir kaşık suda boğulurcasına
,
Uğruna can vermek
Gözünü kırpmadan gidebilmek
Tek kelime etmeden
Seviyorum, diyebilmek
Derin sulara dalmışım
Zorlanıyorum, yıpranıyorum
Kendime ağlıyorum
Hasret, ölümden beter
Gök yüzü yine, küsmüş
Ağlıyor, durmadan ağlıyor
Ben ise, dert dolu bir kederle
Ölüm fermanım yazılmış gibi
Eriyip bitmekte
Yar bu hasret, ne diye
Kayıt Tarihi : 21.12.2012 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!