Gökyüzü Şiiri - Rizeli Hasan

Ey! yükseklerin en yükseği
Söyle bana bugün neden hüzünlüsün?
Ah! renginde solmuş senin,
Neden gizli ve sessizce ağlıyorsun?
Göz yaşların bir tüy gibi yumuşak
Yer yüzünde yavaş yavaş dökülüyor bağrından.

Bırak artık ağlamayı,hertarafı beyazlar kapladı.
Yoksa bağrına bir vefasız hançer mi saplandı.
Söyle bana senin dert ortağın olayım.
İstersen senin mutluluğun için ağlayayım.
Yoksa! banada mı kızgınsın,
Hayır; gökyüzüm sen çok yükseklerdesin,
Bana kızamazsın.

Yeter artık yeter ağlamayı bırak.
Utanmıyormusun o boyundan?
Masum göz yaşlarına bakıp,
Seni görende bir çocuk sanacak.
Bana bak ben ağlıyormuyum,
Hayır.Bana ağlamak yakışmaz.
Çünkü büyüklerimiz söylerdi,
Güçlüler ağlamaz.

Ah! oda ne gökyüzüm gülüyor,
Onu ben güldürdüm.
Evet onu güldürmeyi ben başardım.
Onu azmimle güldürmeye çalıştım.
İşte azmimin mükafatı...

Rizeli Hasan