Gökyüzü Şiiri - Black Rose

Hani gökyüzü vardır…
Hani hep oradadır…
Sadece ara sıra görürüz.
Çünkü bakmak
Ara sıra gelir aklımıza.
Bazen bir yağmur olur,
Ve yıkar bütün benliğimizi.
Bazen kar olur ve…
Örter kusurlarımızı…
Bembeyaz oluruz…
Kimi zaman güneşi sunar bize.
Onunla ısınır, onunla aydınlanırız.
Bir manzara resmi için hayatımızdan.
İlham kaynağı olur ressamlara.
Bulutlar ise…
Pamuklar gibidir başımızı yasladığımız.
Nedense hep ufka dalar gideriz.
Ona ne kadar yakın ise gözlerimiz.
Bir o kadar uzaktır bedenimiz.
Hani gökyüzü vardır.
Ve hani hep oradadır.
Nefesimiz ondadır.
Hayatımız onda.
Gece olur her gün.
Ve gökyüzü süzer bize yıldızları
Onların ışıkları ile yol buluruz…
Ve dahi ay vardır…
Gökyüzümüzün vazgeçilmezi…
Neden olduğunu anlamayız bazen…
Ama o
Bir gök gürültüsü olup.
Uyarır bizi
Ve durup…
Silkinir, geliriz kendimize…
Hani gökyüzü vardır…
Hani bazen bakmasak bile
Hani bazen görmesek bile…
Gökyüzü vardır…
Bir tebessüm misali sarar bizi…
Hani gökyüzü vardır.
Hani hep oradadır.
Hani bir diğer adı da…
Sema’dır…
Hatırladınız mı…?