Gökyüzünün yorgun, ıslak gözlerinde bir mart gecesi duvağıydı yavaş, yavaş kalkan, ve az bir zaman sonra öpecekti gecenin alnından güneş.
Ağır çekim bir film şeridi gibiydi kirpiklerin kavuşması, ama her kavuşmada birbirini bırakmak istemeyen, sımsıkı sarılan iki sevgili gibiydiler sanki.
Yüreğinde isyan gürlüyor, damarlarında şimşekler çakıyor, gözlerinde sağanaklar hiç durmaksızın yağıyordu..
Geceyi alnından öpecek güneş yol alıyorken, Gökyüzü ürperdi birden.
Giderken ne götürecekti yanında? Ne ısmarlayacaktı Allaha?
Daha kaç geceyi gelin edecekti ki, kalan zamanın koltukaltına koyup birkaç umudunu yürüsün..
Tamamını Oku
