Gökyüzü Şiiri - İrfan Kaban

Yıllarla ıramış çocukluğumda benim
Ne çok şey,
Hemen her şey kocaman birer devdi
Erişilmezdi
Devdi
Erişilmezdi
Öyle gelirdi
Çocukluk mu itti
Büyüklük mü çekti
Nasıl oldu da kurtulduysak
Çocukluğun merkez-kaçından
Büyümek gibi bir felakete çarptık da
Anamızdan emdiğimiz süt geldi burnumuzdan

Kof çıktı
Ufalandı
Aşındı
Çekti-küçüldü
Nasıl dersen de
Büyüdükçe biz
Birer cüce oldu o görkemli devlerimiz

çocukken gökyüzü de devdi
bir ay ve sayısız yıldız
büyüdük
yine uçsuz bucaksız