Gökyüzü Şiiri - Emre Soydan

Tut ellerimden gökyüzü
Arşa çıkar beni
Yıldızları göster
Sonunu görmek istiyorum bu yolun
Uzaklarda savrulan taşları anlat
Gönlümde kavrulan aşklardan bahset
Farzet ben belki burda yokum
Sen belki benden bile yoksunsun
Kim bu göğün sahibi onu söyle bari
Biz ki ne olduğunu bilmeyen hırçın asi
Ağlamaklı bakan mor beyaz bulutlar
Sanma ki en az onlar da benim kadar tutkulular
Birini arıyorum bu karanlık boşlukta
Zifirden başkasını bulamıyorum bu taşlıkta
Ortalık bambaşka önümde koca ıssızlık
Kulaklarım mi duymuyor bu ne sessizlik
Ben yoruldum artık bırak ellerimi
Yoksa bu kara boşluk yutacak beni
Nefesim daraliyor boğazımda zincirler
Belli boğacaklar beni birer birer
Öyle bir yerdeyim ki geceyle gündüz arası
Yolumu bulamıyorum her yer kömür karası
Bir ışık tut bu seferlik yolumu aydınlat
Yolumu bulamazsam yokluğumu hatırlat
Ölsem de gam yemem bu defa
Hoşçakal gökyüzü bana elveda