Gökyüzü Şiiri - Merve Bozan

Ey gökyüzü!
Neden kendini göstermiyorsun?
Baksana,
Bir sarısın,
Bir mor,
Bir de mavi.
Nerden bilecez senin gerçek yüzünü?
Bir kararıyorsun,
Bir aydınlanıyorsun,
Söyler misin gökyüzü?
Birilerine mi kırılıyorsun?
Bir süre sonra gülümsüyorsun.
Kimi gördün de aydınlandın?
Bulutlara ne emir verdin de çatı misaliler?
Güneş’e ne fısıldadın da ateş misali ısıtıyor?
Ay’a ne emir verdin de yerini Güneş’e bıraktı?
Ve çekti gitti,
Zifiri karanlığa kadar,
Görünmedi kimselere.
Baksana Ay çıkınca,
Parıldayıverdi yıldızlar.
Kime göz kırpıyorlar?