Gökyüzü Şiiri - Dilara İpek

Anlatamadıkların için de kalsın istemezsen gökyüzüne baksın gözlerin,
Dökülsün yüreğini inciten yaşanmışlıkların ardı ardına,
Gözyaşların durdurulmaz bir nehir gibi aksın,
İçini üzüntüyle kaplayan o bulutlar dağılsın baktıkça,
Gökyüzü senin bir parçan olsun aydınlığa kavuşturan.
Güneş ışığın da ya da yıldızların birbirine kavuştuğu anlar da gökyüzünde ol.
Bazen yağmur yağar, gök seslenir sonrasın da ‘Buradayım, seni dinliyorum’. diye fısıldar kulağına.
Yalnızlığın yok olup gider içinden, bulutlara teslim olmaya.
Seni esir bırakan bütün düşünceler yeni yerlere yolculuğa çıkarlar.
İçin bir kelebeğin kanatları gibi kıpır kıpırdır artık,
Hissettiğin bu heyecan hayatla bir bedene kavuşturmuştur ruhunu.
Gözlerin kapalı, ellerin kalbinde, rüzgarla birlikte gelip giden nefesini dinliyorsundur.
Belki de bulutların arasın da şarkılar söyleyip dans eden sensindir.
Gülümsemelerine baksana, bulutlara ulaşacağım diye hayal eden kızın gülümsemesi bu.
Hayaline kavuşmuş olmanın mutluluğunu kutluyorsundur orada.
Tatlı gülümsemen bulutları da güldürüyor bak şimdi; güneş daha güzel parıldıyor...
Gökyüzün de her şey ahenk içinde, seni araların da görmenin keyfini çıkarıyorlar.
Hepsi bir ağızdan Hoş geldin diyorlar sana.

Hoş geldin Gökyüzü’ ne...