Gökyüzü Şiiri - Emre Aslan 2

Gökyüzündeki siyah örtü usulca kalkıyordu
Sanki kimseye hissettirmeden yapmalıydı bunu
Narinlikle yerini göz alıcı beyaz ışıklara bırakıyordu
Havayı içime öylesine çektim ciğerlerim dolasıya
Güvercin aynı havayı doldurdu kanatlarının arasına
Yükseldi uçsuz bucaksız göklere bakakaldım
Keşke içime doldurduğum havayla ben de uçsaydım

Yeryüzünden daha çok ilgimi çeker gökyüzü
Çocukken hep bulutlara bakardım
Bana uzak olan bulutları yakınımdaki cisimlere benzetirdim
Kendimi onlara daha yakın hissederdim
Pamuğumsu görüntüleri yok olurdu bazen
Sinirli bir öğretmen gibi cezalandırıyor beni derdim
Ve üzerime yağmurlar dökülürdü sonsuz tane
Cezamı hiç üzülmeden çekerdim
Güneşi de verdi bana bulutları da verdi
Yağmurlar da verdi bana karı da verdi
Bence gökyüzü bilse onu nasıl sevdiğimi
O da beni severdi