Gökyüzü Şiiri - Yaşar Ateş

Yıldızların bana yer açar gibi,

Çekilirler mi aradan yoksa?

Beni de yanlarına kabul ederler mi?

Oysa ben zaten oradayım,

Senin yanında...

Dünyayı uzaydan izlemek gibi,

Çok sevimli bir hayat olsa gerek.

Sevmek veya düşünmek gökyüzünde,

Sanki zorunlu bir şey değil;

Uzayda nefes bile almasan,

Kimse öldün mü kaldın mı demez!

Boş boş oturunca da,

Kimse karadenizdeki gemilerimi sormaz,

Kime ne battılar mı batmadılar mı,

Orada kimse var mı?

Gökyüzü kara çıkmaz orada,

Güneş balçıkla da sıvanmaz.

Yatsıya kadar yanan mum misali;

Yalancıların aydınlık dünyası.

Kopmak istemiyorum ben de,

Bu dünyadan aslında gitmek istemem.

Maziye gömülmüş olmaktan korkarım;

Keşke derim geleceğe mıhlansam...

Ölmek çok basit gelir oldu

Yaşamak çünkü çok zor oldu

Bense gidip gelmekten bıktım

Tıpkı bereket gibi dönenirdim hayatta

Bu dünyaya bir halt mı ettim?

Niye be gökyüzü,

Bu dünya benden

Neyin intikamını alıyor ki?

Söyleyin yıldızlar;

Ben gökyüzünü nasıl istemem

Seviyorum seni gök kubbenin gelini..