Gökyüzü Şiiri - Üzgün Bir Şiir

Gökyüzüne aşığım ben, uçsuz bucaksız göğsüne.
Bulutun habercisi hava,
Yağmurun habercisi bulut.
Ve yağmur, toprağı mis kokutan nimet.
Olmasaydın, olmazdı bu kokular,
Islanmazdı toprak,
Açmazdı çiçek,
İçemezdik suyunu,
Dururdu yaşam,
Olmazdı duygular.
Her taraf leş, uçsuz bucaksız kuru topraklar,
Renk yok, rüzgar yok, hava yok. Sıcaklık ateş.
Seni kutsal gökyüzü, güneşini göster bize.
Ağaçlar çiçek açsın, kuşlar uçsun.
Cır cır cır öten böceğin sesi, tek ses olsun tüm sessizlikte.
Bazen de essin rüzgarlar, bir şeyler alıp getirsin, birşeyler götürsün.
Sonu gelmeyen bu şiirin, en derin duygusu olsun.

Vurgunum ben gökyüzüne, alabildiğine uzanan maviliklerine.