Gökyüzü Şiiri - Erdal Yıldırım

Canım gökyüzü
Sen alıyorsun sadece gözlerimi
Keşke ruhum da sana gelebilse
Çıkıverse bu uçsuz bucaklardan
Hissetmese yalnızlığı veya yokluğu
Gülebilsem doyarcasına,
Hiç kimse yadırgamasa.
Göz ucuna takılmasam kimsenin
Boş kalabalık olmasam mekanlarda,
Sadece ben olsam ücra bir köşende.
Bileklerimde ki zincirler bir kuş oluverse
Uçsam hiç durmayacak gibi tavanında
Koşsam nefesim kesilene kadar etrafında.

Yerin dibinden beni çağır
Gel de şu zincirleri sen kır
Hayran kalsın gözlerim sana
Tek çare sen belki bana...