Gökyüzü Şiiri - Ahmet Meydan

sizin yüzünüz
benim gökyüzüm

ve

ben

her gece

yanan ateşler gibi

ışıldayan

gözlerinize bakıp

kendi gökyüzümde,
güvercinler uçuracağım.

bedenimin ilacını,
bir köyün tek çeşmesi
gibi duran,

rivayete göre
yüz yıl önce sinan yapmış

padişaha lütfundan dolayı
teşekkür için sunmuş

adınada
isminizi

vermiş,

o çeşme gibi,
dudaklarınızdan alacağım,

rujunuz

çeşmenin altın kurnaları
gibi parlayacak,
yanan ve yakan
güneşte.

upuzun bir vadi,
geçilmez gibi gözüken

sırtınız.

en büyük savaşlarımı
orada yapacağım.

sizin o boynunuz,

bir köprü,

bedeninizi yüzünüze,
şehrimi gökyüzüne

bağlayan.

dudaklarımla ben
bir gemi gibi
her gece
boynunuza açılıp,
dudaklarınızın

limanında

yaşlı bir kaptan gibi

sarhoş olacağım.

cananım.