herşeyi gökyüzü gibi sanırdım
mavi ve beyaz,
yanıldım.
büyük yenildim.
bilemedim insanların
siyah ve grilere
büründüğünü...
bilemedim,
sevdim çok sevdim.
bilemedim,
yenildim,
en dip kuyularda kayboldum.
bilemedim,
sustum.
kendi sessizliğimde boğuldum.
şimdi vakit
kör kuyulardan umutlarla
yeniden doğabilmekte....
şimdi vakit
mavi ve beyaz kalabilmekte!
Kayıt Tarihi : 16.7.2014 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!