Göktuğ Şiiri - Akın Korkmaz

Temizlikçiydi kantinde
Elden geçirirdi masaları
Simsiyah kalırdı geride
Zavallı ekmek ufakları

Zıpkın gibi delikanlı
Belki otuz beşinde
Biraz da yarım akıllı
Ateş yanar gözünde

Konuşur kendi kendine
Ben konuşmuyorum sanki
Göktuğ bu bez elinde
Çalışır hep zoraki

Ara sıra öfkelenir
Bütün insanlar gibi
Bir şeyler söylenir
Anlaşılmaz garip dili

Televizyona çıkar bir yosma
Ansızın sevinir bizimki
Dudağından yapışır yosmaya
Sanki gerçekmiş gibi

Sessizce iki sevgiliyi izler
Talebeler şaşkınca
Göktuğ’un yüzünde güller
Açar öptükçe yosma

Alkışlar havada uçuşur
Utanır bizim delikanlı
Sevgilim diye yutturur
Ekrandan bakan yosmayı

Bazen kavga eder aşıklar
Göktuğ’un gözlerinde öfke
Umursamaz onu ekranlar
Şarkılar çalar namertçe

Özledim ulan seni Göktuğ
Bilmem hangi diyardasın
Sen Allah’ın güzel kulu
Vallahi billahi aklımdasın