yaşamak yorgun bir rüzgar gibi eser kayalıklara
neden sandalcı akıntıya kürek çekiyorsun
söylesene ölüm kayıkçısı taşıdığın nedir
sevdamı mı götürüyorsun karanlık ülkene
bir kalem,bir hokka,bir de ben
virgülsüz bir yaşamım var
sevemiyorum elimde değil
Kırağı Usta
her taraf sisle yoğruluyor
yürüdüm, hızlandım,koştum, yoruldum
ellerimde gül demetleri bakakaldım
bulutlar kararmaktayken sana.
gül ağlarım senin için
gel yanıma
fırtına kıyılarında yürüyorum
ben, kendim her şeyim
çok güçtür âşık olmak nisan ayında
acıya ulaşarak sürüyorum sevdayı
içimde patlayan sevgi volkanizmalarıdır
taşıyor ağır ağır
hoşçakal çocuklar
bu son şiir sizler için
gidiyorum artık
ırlar dünyasına
unutulur mu çocukça gülümseme
sevin-.............yalnız
üzül-............... yalnız
güz..........................seller
gelen merhaba demeden ayrılıyor
gerginim gergedan
mırıldandım seni günlerce yağmurun altında
akşam yatıyorum,sabah kaçıyorum dilimde
tarlalar uçsuz bucaksız göğsünde
ne saçma şeyler bu yurt seslenişleri
Kıbrıs güvercinleri martılarla dans ederken
balıklar sularda ne gezer çıkarsınlar artık başlarını
teninden vazgeçtim
çiçekler aldım bedeninden
oğuşturdum gözlerimi seni daha berrak sevmek için
aslında seni kuşdili deresinde sevdim
Kars'ın soğuk kaldırımlarında devirirken seni içki şişelerinde
döner, fırlar, yaprakları kızıl, kökleri ariadne
sırada durur, ağlar, elleri titrek hatice
saftır, abdaldır, kanar ay, yüreği tanrı ülgen
bekler, zamanı kara, cern' de üçgen
gözler fedakarlık ister, yürek sevmek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!