Gökten üç elma düştü akıl ruh beden

Kalemimde mürekkep
dizgimde tertip
yaşantımla mürekkep
gözlerimde göz yaşı
tek bilen sensin derim
içimdeki savaşı

sendin
gönül yoldaşımdın
terkedilmiş konaklarımın paslı kilidinin
kaybolan anahtarı
suya düşmüştü
canını dişine takıp
kuyuya inen sendin
sendin kuyuya atılan Yusuf

sendin masallar kahramanı
evlerin bacalarından
buket buket mutluluk salan yine sen
kapılarındaki Hızır

sönen meşaleleri yakan korkusuz cengaverdin
yar yardımcı yaverdin
eritirdi bakışların yanılıp ta yanlış yapanı
tarladaki buğday tepeden doğan güneş
sendin bayramlarda çocuklara pamuk şekeri dağıtan
onları sevindiren

çarmıhta toplumun acılarını çeken İsa
belki sen
belki de
asasını bir vuruşta ortalığı suya garkeden Musa

Kaf dağının masalı
göğün gümüşten ayı
aşıkların rüyası
Zümrüt-ü anka kuşu sendin

masalların sonunda gökten üç elma düşer
biri sendin mutaka

sendin yüzlerdeki gülence
değişen mevsimlerin büyüsü
egzotik masallarla
bizleri avutan sen

bu masallara kanmaya
hazırız biz
ve yalanlara

istemiyorum artık
gözümde gözyaşı olma
ne de yanağımda çiçek aç
kandırma oyalama beni yallanlarınla
kandırma hayat

çünkü sen o eski sen değilsin
devir o devir değil
emir o emir değil
gemisini kurtaran kaptan
ne can var ne de canan

bunların hepsi masalcıların uydurmalarıymış
şehirleri kuşatan
dilin yalanlarıymış
ne kuşatılan şehirler

ne düşünüyorum öyleyse varımdiyen bilge

kulak asma ne düşünen var
ne de var
var

ne yaren ne de yar var
bizler
hiçlik dünyasının gölge oyununun kuklalarıyız
kahramanlık burda işte

gözün çıkmasın emi kafiye
şimdi sözün sırası sen de konuş desem
muhtemelen dersin ki
insan av

hayat dediğinse ortaya atılmış
bir sav

28/Haziran/2011/Salı/Bodrum