Kalıplaşmıştı cümleler.
Katılaşmıştı insanlar.
Ve tek düzeydi hayatlar.
Betondan kafalarda birleşmişti düşünceler.
Evvel zaman içindeydi herkes,
Kalbur zaman içindeydi dünya...
Önce savaş düştü dünyaya...
Tam merkeze düştü!
Milyarlarca insanın tam merkezine.
İşlendi cinayetler oldu kazalar.
Oldu silahlar oldu savaşlar,
Öldü kadınlar doğdu çocuklar.
Kesildi kollar koptu bacaklar.
Asıldı insanlar...
İşlendi günahlar!
Savaştı halklar!
Aradan zaman geçti barış düştü dünyaya...
Tam merkeze düştü!
Milyarlarca insanın tam merkezine.
Yapıldı antlaşmalar,imzalandı barışlar...
Kalktı ambargolar,yapıldı yardımlar...
Kesilmedi kollar, kopmadı bacaklar.
Sakindi dünya, kopmadı fırtına.
Sıcaktı hava ve yoktu soğuktan esen savaş!
Sıkıldı insan ortada yokken savaş...
Ortada yokken ölüm...
Ne savaşa ne barışabildi insan!
Aradan zaman geçti para düştü dünyaya...
Tam merkeze düştü!
Milyarlarca insanın tam merkezine.
Yapıldı antlaşmalar, imzalandı kontratlar,
Kuruldu birlikler, paylaşıldı denizler,
Çizildi sınırlar, büyüdü şehirler.
Asılmadı insanlar,modernleşti hukuk...
Elektrik verildi, kömürleştirildi insanlar.
İşkence edilmedi halklara, açlıkla terbiye edildi!
Dünya git gide modernleşti...
Aradan zaman geçti
Dünya para ile git gide güzelleşti,ehileşti (!)
Kayıt Tarihi : 31.10.2011 18:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!