Gökten Kar Yağar Şiiri - Özdemir Koca

Şimdi tek ışığım yağan karlar,
Gece yarısı çökmüş zifiri karanlık,
Perdeler sarhoş perdeler varoş,
Pencerelerde bir ışık huzmesi,

Tek ışığım gökten yağan karlar.

Odalar üstüme üstüme geliyor,
Başımı alıp gidesim var diyardan,
Yollar karlar altında süzülür gider,
Karanlık içinde kalmış kapılar.

Tek ışığım gökten yağan karlar.

Göz yaşımı sakladım senden,
İçimde duygularım var ağlayan,
Boş ver gitsin anlamazsın zaten,
Başıma çökmüş koca tavanlar.

Tek ışığım gökten yağan karlar.

Yolun düşmez bu mahallelere,
Artık beğenmez seni bu sokaklar,
Kaldırımlara alışmışsın sen bir kere,
İçine gömen beni o kaldırımlar.

Tek ışığım gökten yağan karlar.

Yıldızlarda terk etti gitti beni,
Arkasına bile bakmadılar geri,
Oysa sen öyle miydin benim için,
Nere kayboldu duyduğun vefalar.

Tek ışığım gökten yağan karlar.

Şairler de unutulur gider güzelim,
Kimler unutulmadı sanki burada,
Beni de unut git çıkart aklından,
Bana doğru hüsranla eğilen dağlar.

Tek ışığım gökten yağan karlar.