Gökmavi Şiiri - Abdülkadir Karaca

Yüzükoyun kurşunlanmışsam
Beni vuranı görmemişimdir gökmavi
Yani bu dava düşmüştür
İçime düşürdüğün her ateş gibi
Yüzüne düşürdüğüm her öfke gibi
Bir çocuk düşmüştür gökmavi
Koştukça düşecek her çocuk gibi

Bir duvara yaslanmışsam
Muhakkak ayaklarım titrediğindendir
Seni görmüşümdür aniden gökmavi
Uzun süre şiir yazmamışım
Su içmemişim
Özlemişim seni gökmavi
Seni ürkütmekten korkup yoluna çıkmamışım
Muhakkak bundandır bu duvara yaslanışım
Bir yıldız kaymıştır gökmavi
Sen ağlayınca giden her yıldız gibi

Ne tuhaf bir hayaldi mutluluğumuz
Cebimizde barış, ağzımızda aşk
Şarkılar ihtiyar mı gökmavi
Romatizmalı ve ağırdılar dudağımızda
Bir kuş kaç kere ölebilir aynı yaradan
Herhangi bir ölüm kaçıncı provada yakışır üstüme
Nolur bana küsme ama
Ben sensizliği yakıştıramadım kendime

Şimdi şiir dediğin ölüm fermanımdır
Alelade bir ölüm istemediğimdendir kafiyelerim
Zaten alelade bir yaşam ve çıt kırıldı bir aşktır gerimizdeki
Tesiri kaç saat sürer en dönülmez ayrılığın
Bir gidişe kaç şiir yazılabilir gökmavi
Yokluğuna yazdığım onca şiir hatrına
Konuş gökmavi!
Suskunluğundur bunca acıma sebep
Nasıl kurtulurum yokluğunun ağırlığından
Bu paramparça yürek nasıl ölecek
Ölülere nefes veren bir karmaşada bu aşk
Mutluluk eski bir çerçevenin yalancısı
Çünkü fotoğraflardan sökülmüyor maskeler
Ağlanacak onca sensiz nefesim varken
Nasılda çirkinleşiyor gülümsemem

Bu hançeri kalbime vurmuşsam
Aşkı sende bildiğimdendir gökmavi
Bir toz kalkar aniden
Sana adadığım yüreğimden
Bir şehir doğurur gökmavi
Güneşi mutluluk olan
Evet hayaldir gökmavi
Gidişinle biten her hayal gibi
03,02,2006