Göklerin Yalnız Kralı Şiiri - Mesut Yüksel

Ben bir kartalım;
Zirveleri kendine taht yapan.
Göklerin asi,
Rüzgârın hırçın çocuğu.

Her tüyümde
Sonsuzluk fısıldar;
Millerce öteden,
Dünyanın nabzını yoklar gözüm.

Bir mızrak gibi
Düşerim tepelerden;
Ölümcül bir sorti,
Çelikleşmiş pençelerimle.

Çengelli gagam,
Avımın son çığlığı;
Gök krallığının tahtında,
Ezelden süren hükümranlığım.

Kırk yaşım gelince,
Ölümü yenmek için
Kuytu bir kayaya
Çekilirim derin sessizlikle.

Sökerim körleşmiş gagamı,
Kırarım eskiyen pençelerimi,
Yeniden filizlenir tüm tüylerim;
Bu, acıdan damıtılmış,
Dirilişin kutsal destanıdır.

Ve yeniden yükselirim,
Göklere doğru;
Uçarken sonsuzluğa,
Zamandan silinmez bir efsane bırakır
Kanatlarımın izi.