Göklerin Sahibi Şiiri - Necati Yazgan

Yine dostlarla beraber o güzel bahçedeyim,
Kendi îmânımızın çizdiği bir kubbedeyim.
Onun ufkunda dolaşmakta gönül pergelimiz,
Taşa hükmettiği günden beri altın elimiz.
Kendi gökkubbesi, coğrafyasıdır benzediği,
V atanın mermere sinmiş ebedî estetiği.
Bizi bir noktada birleştiriyor sivri kemer,
Şimdi her çizgide bir hâtıranın ıtrı tüter.
Tanırım taşta o gün lâle açan zevkımizi,
Renklerin sırrına ermiş o büyük ceddimizi.
Çini bir kâsede beş yüz senenin hâtırası,
Yeşilin, kırmızının, mâvilerin dünyâsı.

Görürüm nûrunu bozkırda doğan mû’cizenin,
Devlet olmuş ulu rû'yâsını bir âilenin.
Her bahâr yepyeni bir rûhla koşup fethe geliş,
Kabaran Marmara’nın ufkunu sallarla geçiş,
Ceddinin bir ulu destânını duymaktaki sır,
Bizi sâhibleri etmiş bu yerin altı asır.