Göklerin Kuşağı Şiiri - Yusuf Gedikkaya

Yağmur yağar sel olur,
Ev götürür ah olur..
Ölüm, mezar doldurur..
Ardından gökkuşağı..

Bir gelir bir son bulur,
Yürür ve hep yorulur..
Gözleri hep kurudur..
Nerdesin gökkuşağı?

Yedi renk ve ruh hali..
Kalmadı hiç mecali..
Az zeki, fazla deli..
Kayıpsın gökkuşağı..

Mehtap gelir göklere..
Yolun üstünde dere..
Varmışım nerelere..
Bir göz kırp gökkuşağı..

Ardından bir fırtına,
Mehtap bana gülümser..
Avuçta taze kına,
Geldiği gibi gider..