Gökler Hiç Kıskanmasın Şiiri - İsmet Zeren

Yağmur yağıyor yağmur sevdadan bir kuyuya
Açın gözlerinizi kim ölecek,kim uyuya
Ellerimi tutarken gözlerin ıslanmasın
Kurulsun ip merdiven yürü Tanrıya doğru
Gönlünde kan koparken yüreğin uslanmasın
Her zerren af dilesin yürü dağlara doğru

Müneccimler bürümüş korkumu baharında
Afakanlar büyümüş gedik açıp ruhumda
Suskunlar şeytan mıdır meleğin çığlığında
Kollarımı sallarken mintanın utanmasın
Zerrede umman erir demirci körüğünde
Terinin bir damlası kanınla aklanmasın

Her sözü söyleyen ben şimdi uçar avluya
Konakta şekillenen seni ahir anmasın
Dudaklarında ölüm güzelmiydi bu kadar
Kilitle başkasına gökler hiç kıskanmasın
Yel ile gelir ecel, sel ile kalır ölüm
Azrail her kapıya sen diye dayanmasın

Aşkın muhteşem kini kıpır kıpır aklımda
Ne bu hayat yalancı ne de gerçek ahiret
Zaviyesiz denklemler bilmem hangi iklimde
Ağlarmısın ölürsem bir gün başka büklümde
Dikkat et fütursuzca ölüler saklanmasın
Sana açık kapılar gurbette kapanmasın

Daha dün gibi melhem süremedim yarına
Bugünümde faniler mefta olup kanmasın
Bil cümle cihan ile saldırsan anılara
Tavanında aşkımın ağular uyanmasın
Güneş gülermi bilmem karanlık dimağlara
Köylerinde yurdumun ağalar paslanmasın

Gel desem kaçacaksın aşkımı benden kapıp
Bilmem hangi yüreğe kılıç şakırdatarak
Bakma sakın geriye dayanamam gelinim
Gözlerinde ki hüznü kalbim evet sanmasın
Dolu dizgin koşarken sevi dağlara doğru
Seni gerçek sanarak tenine uzanmasın

Döne döne yükselir korkular duman duman
Hangi gönülde yangın hangi ateşte zaman
Elinin her parmağı beni şaşkın bırakmasın
Bugün ayrılık günü vakit bilmece sorar
Gece geldi gelecel nehir olup akmasın
Kor bende alev sende bizi bizde yakmasın