Gökkuzgun Şiiri - Vildan Poyraz Coşkun

Gökkuzgun

beni bir rüzgar mı
yoksa bir rüya mı attı buralara
kuşları severim
maviyi de
ondan mıdır gökkuzgun gelir alır beni
taşır onlarca asır Kibyra’nın kucağına
adım adım çağıran bu ses
belli ki Aziziyeden

nicedir düşmedim yaman bir sevdanın peşine
aşkın kiraz kızıllığına bulanırım şimdiden
ve susarım
kıvranır hece tasında cümlelerim senden yana
seni değil asıl kendimi ararım bu şehirde
ayak parmaklarım acıyarak

gökkuzgun gelir alır götürür beni
İnsuyu’nun ,Kızılin’in mistiğine
derinliğe kayar merakım
yanağını okşayıp sıvazlarım kayaların
soğuk kıvrımlarında sürüklenip
yolumu bulurum büyülü kokularında

soyunur gecenin koynunda İncirhan
aşka kafiye düşürür asaleti
tarihin Yıldırım’ına yaraşır yiğitliği
belli ki bu şehrin kilitsiz hazinesi

gökkuzgun, geldi götürdü beni
kutsal uyanışları soluyan bir Ulu kubbeye
öyle vakur
öyle yalın ki
tevekkül kalpleri taşıdı şehrin tüm zamanlarına

ağırlar Piribaşlar yol yorgunu gezginleri
ansızın unutulmuş bir türkü çöküverir
derin akşamlarına
saat kulesine sığınan gölgeler gibi

gökkuzgun, götürür beni
bekleyen sevgiliye
gök mavi
gökkuzgun mavi
Salda mavi

Vildan Poyraz Coşkun
10.05.2014

Aşkın e Hali Dergisi, Sayı 35
Temmuz Ağustos Eylül 2014