Gökkuşlar Şiiri - Mehmet Sani Özel

Ezher mela can derdine iken
Seni gördüğümde, birinci ula da
Terk edilmişliklerin üzerine zehir döküyordun
Ardından kıyamet sökün eti, her şey haraç mezat
Sarı bir ışık düştü alnına, yakamoz kavruğu
Kanın mavi akıyordu, kızılca gurupta
Ağzının kenarında nevruz, zıpçık
Gözlerinde mor bir akşam sisi
Sürüyle kırlangıçlar, gök kuşlar
Sen ve ben dirilme sancısında
Ve ötelediğimiz ötekiler, yerde
Menhuşlar

Yine seni gördüm, güneşe surat asan
Gül beyazına leke düşürmemek için çabada
Namı diğer dil-ruba, toz zerrecikleriyle savaşıyordu
Nehirler göğe doğru dikilmiş, arş-ı alaya yürürken
Denizler bakır levhalar gibi örste, dövülürken
Öncesiz bir zamanda, dört başı mağrur hak
Suyun edebine banmış bir ahlakla
İnsan olmaktı kader, kim ne der?
Şartlara mağlup heder
Ve bütün bu sessizlik
Veya sonsuz çığlık
Vaat edilen vakte

Seni gördüm, Allah aşkına sürgün
Mecaza yürüyen ışkınlar a sarılmış
Yaşlı, kocamış dünyada, genç bir filiz
İki parmak arası mesafelerde, gidip gelmekten
Bitap düşmüş, nefes nefese, nefsini sorgularken
Ayaksız, kolsuz toprağa düşmüş beden, yorulmuş
Baş yastığı, can vermiş goncalardan acısız kinaye
Hafızanın harekesinden, kadir kıymet sorulmuş
Son gün ilk gün ki, bütün zamanlar tek bir gün
Özümde bu gün, sağımda yarın solumda dün
Ve her şeyin üstünde, Cenab-ı Huda’nın şifresi
Olacağın olmasına hareket emri, “kün”
Mukadderatı mevcudat, “fe yekün”

Seni gördüm, nuna esir olmuş mimin gözünde
Kara bir karıncanın ayak izleri, korlanır abadında
Tertemiz sandığın, O Hakka nezir edilmiş sözünde
Allah (c.c.) yarattı diye, her gördüğünü insan sandın da
Kan çıbanları çıkıverdi, her aldanışa armağan
Ölüm hak, miras helal, ecel vaki
İsterim ki, akıl başta kalsın
Olmasın darmadağın
Emir hak olduğunda
İnsan taki

26.06.2009