Gökkuşağının sonundaki hazine

Tanrı kadını yarattı
En ihtişamlı eserini.
Bunu ürkütücü bir ilkellikle lanetleyemezdim.
Bu yüzden kendime eş bir kadın seçtim
Nasıl lanetlenebilirdi iki ihtişamlı varlığın sevişmesi
Buna yalnızca sevişme denemezdi
Bedeniyle bedenimin ahenkle yaptığı bir sanattı bu
Parmaklarının içimde yeşerttiği ilhamın ta kendisiydi
Dudaklarımın dudaklarıyla buluşması inanılmaz bir doğa olayıydı
İki doğurganlık birleşiyordu
Güçlerin birleşiminden aşk doğuyordu
Bir gökkuşağının sonundaki
Hazine buydu
Aşk.
Saçlarımız birbirine karışıyordu
Güneşin ve ateşin birlikteliğinden yanıyordu bedenlerimiz
Hayat buluyordu teninde toprağım
Yıllarca beklenen yağmur gibi yağıyorduk birbirimizin üzerine
Çiçekler büyüyor dudaklarının değdiği her yerimden
Rengarenk çiçekler
Dünyayı güzelleştiriyoruz birlikte
…
Her güzel şey gibi buna da karşı çıkacaklarını bile bile
Yasakların ardında inanılmaz şarkılar söylüyoruz nefes nefese
Kulaklarını tıkayanların bile içten içe dinlemek için can attığı
Aşkın ve zevkin şarkısını…
Nefesimizin kesildiği yerlerde bedenimiz ritim tutuyor şarkıya
Ve yasaklar daha da güzelleşiyor lanetli kalplerin ezgisiyle.
İşte sanat işte sanatçılar…