Henüz çocukken ;kızlar seksek oynayıp;
ve erkekler top peşinde koşarken...
Ayrıldım onlardan düştüm gökkuşağının peşine;
ulaşılmaz olduğunu bile bile ...
Kovaladım kovaladım yoruldum, bir köşede durdum...
O gün ben bir görünmez yol buldum...
Büyüdüm ;evlendi kızlar ve oldular anne;
erkeklerde baba ...
Ben ayrıldım onlardan usulca yine ;
Düştüm kalktım düş peşine;
Düştüm o yolun peşine...
Kaldırdım başımı göğe,yıldızlara güneşe ve evrene...
Anladım şimdi gökkuşağı bahane ;
benimki bir büyük hevesmiş ötelerin bilinmezine ...!
Bunca sene aradım durdum hep göklerde ;
Ben özümde ulaştım hedefe...
indi başım yere eğildim rükuya ve değdi alnım secdeye...
Kayıt Tarihi : 29.3.2017 20:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çağatay Çağlayan](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/29/gokkusaginin-pesine.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!