Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Anılar dinleniyor zihnimde
Kalbimin günbatımını gölgelemekte
Özlemini çektiğim bir düş
Ruhumu barış içinde iç çektirmekte
Ve gitmeyi arzu ediyorum
Özlediğim o büyülü yere
Gök kuşağına erişmeye çalışmak gibi
İsteklerime ulaşmak
Doğrulmaya uğraşırken ben
Bir bakıyorum öyle uzaklaşmışlar ki
Kaybolmuş gök kuşağı
Ve karanlık sarmış yine etrafı
O aydınlıkta uyuyor
Kuşların cıvıltısı
Ve ormanın sesi
Masum yüzü ve güzelliği
Gözlerinde güneş ışığı olan
Ve ay ışığında ağlayan o kız
Unutturuyor bana kederi
Sonra hilalin ninnisini duyuyorum
Ve içimi kaplıyor bir aydınlık
Karanlıktan kurtulmuş olmalıyım
Ve deniyorum
Ama gece ve sessiz su
Hala çok karanlık
Tebrikler mükemmel bir anlatım yazan kaleminizi her dem diri ve baki kılsın yaradan.Sevgi ve muhabbetle...+
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta