Gökkuşağından Aşka Düşen Renkler

Yol kenarında sararmış
Sonbahar çiçeklerini öpüyordu gece
Nefesin ılıman iklimlere uzak kardelen kokusunda
Meltemle esiyordu ruhuma.
Bekliyordun
Bekliyordum
Müebbet aşkın kır kokulu renkleriyle
Gökkuşaklarına dönüşü gibi
Mutluluğun ufuksu silüetiyle düşüyorduk boş yataklarımıza

Aşk çok düşlü bir masaldan çıkarak
Hüzünleri gerçek
Ruhlarımızda savaşları gerçek
Umudu gerçek bir yolculuğa dönüşmüştü
Yolların hep kesiştiği
Yolların hep ayrıldığı
Yolların hep çıkmaz olduğu anılardan uzaklaşan
İki sevgiliydik artık

Güneş pırlanta gibi parlarken
Güneş tüm sıcaklığıyla bahara eşlik ederken
Deniz mavisinde sarılıyordum umutlara
Bekliyordun
Bekliyordum
Müebbet tutkuların özgür kalanlarıyız biz
Aşka hala çocukça bakmayı bilen ruhlarımızla
Duygularımıza salıncaklar kuran iki deli sevgiliyiz
Gökyüzü çok yakın
Yeryüzü hep altımızda

Biliyorum geleceksin
Biliyorum yaşıyorsun aşkı
Biliyorum evren bir mucize
Evren bir bilinmeyen değil artık sevgilim

Seni seviyorum...