Gökkuşağına Yakılan Türkü Şiiri - Nuray ...

Her sabah Kâinatın tüm canlı renklerini karanlığımda boğazlarken,
Hiç kolay gelmeyecekti bu yazıyı semanın Nuruna asmak.
Sen maviye çalan hayallerini anlatmaya başla,
Bu uydum akıllı şaire göre değil hüznün gamzelerini ıskalamak.
Bakışlarını kaçırma yarım yamalak aşkların mecrasından,
Çünkü birazdan sükûtumun heybesinden gözlerine şiirler boşalacak…
Ne denli anlatmaya çalışsam da içimde ki seni,
Darmadağın olmuş kelimelerim ikliminde yaşadığım baharı anlatmaya eksik kalacak.
Bir ses ver iki dudak arası kelepçelediğimiz tüm anlatılmayanlara,
Ve unutma! Tüm dualarımız kader kitabında bizim için bir kalem olacak.
Ben yarım lisanlı eksik lehçeli bir betimleyici,
Sen Meleklerin tefekkürüne sebep sahte dünyanın gerçek güzelliği,
Geri dönüşü yok! Yakılan tüm gemileri rıhtımına demirledi aşk.
Yaralarımdan teşekkül eden dünyam bir uzun hikâye değildi,
Artık uzun yaşıyorum gülüşlerimi, yıldızların saçlarında kaydığını gördüğümden beri,
Harman savurmayan bu duygu, har olmaya niyetlendi kalbe akacak.
Gözlerine çek yüreğimi…
Eksik bırakıp yaşayamadığım tüm heyecanlar kalp atışlarında ritim bulacak.
İki gülümseme arası bir an! Gözlerinden yansıyan tüm renkler gökkuşağından,
Ben uçurumlarda saklambaç oynayan…
Sen bütün pencereleri sadece bahara açılan,
Güneşim bakışlarına doğdu; eğer kirpiklerin ıslanırsa batacak.
Yanmaya hazır bir gönül biriktiriyorum sevdana; ateşi İbrahim ocağından
Gelmesen ne çıkar…
Çöllerde susuz kalsam da, bu kalp niyetlendi bir kere Mecnunca teyemmüm alacak…