Gökkuşağı Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Nemli gözlerin kirpiğinde,bir ipte asılmış tüm renkler.
Nereye kayboldu acaba,rüzgarlarda titreyen gölgeler.
Renklerin defilesi sahnelenir.karanlık derin vadilerde.
Her rengin duası yankılanır,gök kubbenin mabedinde.

Sınırsız arzuların hasretiyle,gülerken ağlar nice yüzler.
Sevda bahçesinde boğulur,renklere sarılı düşünceler.
Aşkımın sazında hüzün telidir,dokunduğum gökkuşağı.
Zannedersin notalarda yanan gönlümün,üfleyen uşağı.

Seyrederim renklerde buharlaşan zamanı,hüzünlerimle.
Beklerim baharlarımı gönlümde gömdüğüm ümitlerimle.
Yeşil vadiye kurduğum,sevdanın salıncağıdır salladığım.
Kopmasın istemiyorum,sevdamın renklerine doladığım.

Eyvah,duyguların limanında yine demir aldı hep renkler.
Yelkenlerinde inleyen rüzgarlar olsaydım,ama ne gezer.
Hüzün bahçesinde bize ayrılığın gölgesi düştü,ne çare.
Kapanan göz pınarlarımda doğar mı o vefasız seyyare.