Gökkuşağı Şiiri - Gülay Ağdaş

Seninle sevgiyi,aklı cambaz küçük bir çocuğun gözlerinde yaşadık.Olabildiğince saf ve temiz.
Boşluksuz gökkuşağı rengiydi duygularımız.
Günler geçiyor,tutkumuz büyüyor büyüdükçe hiç tadılmamış duygular yaşatıyordu.Bir büyü çemberiydi bizi sarmalayan.Biz büyümüzü yaşıyorduk.Yeryüzünde sevgi üzerine kurulan tüm tanımlar bizde anlam kazanıyordu.Yaşam tamamen gökkuşağı renkleriydi gözlerimizde.
İlk kez bu renklerin dışında gri ve siyahı gördük,şaşkındık...Bilmediğimiz iki renk...iki yeni nefes...
Bilemedik sevdiğim artık bu iki renk olacaktı bizim dünyamız.Sen sarıldın grinin ince beline,ben kalakaldım siyahın koynunda.
Şimdi gözlerinde hayret ve hasret,gözlerimde büyük aşk ve korkulası bağlılık.
Bir elinle yakalamışsın görüyorum gökkuşağının renkli elini,yaşanmışlığa,yeniden renkli dünyamıza davet ederken sarıyorsun boynuma bilmeden.
Ve şimdidaha zayıf nefesim,ses etmeye çalışıyorum,üşüyorum,sana daha yakınım ve şuan seni seyrediyorum acı içinde,biber tadında...
2000