Gökkuşağı Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

Hüzün sardıkça her yanımızı,
gecenin karanlığı intihar eder.
İçin daralınca saatlere suç bulma,
gözyaşlarım doldurur denizlerini hayallerinin...

Usul usul yastığım vurur aklımın sen dolu kıyılarına...

Haykırmaktan öte ağlar dudaklarım,
çığlık saçbaşa dolanır,dökülür büzülür umutlarım
duvarlara tırmanır hasretim,dağlar gibi derin
gözüm görmez olur acıları,yüreğim haber verir sancılarımı
kelepçe ağır gelir düşüncelerime,
hançer gibi yazarım da,
nedense bütün bıçaklar benim sırtımda...

Aman değişmez dilimde,
bu şehirler hep aynı,
ışıklar hüzünlü bir türkü,
dağ oldum da dayanamadım çöktüm,
dizlerin dibine,
içimdeki kıyametin bir hecesi değmez içine,
rotası olmayan bütün aşlar KARAya vurur,
ben sana değdim,
şimdi söylesene sen nesin ?

M.KemaL ErdoğaN / Karalarken gökkuşağı diye resmetmişim seni