Gökkuşağı... Şiiri - Ziya Tüfekçi

sen sevdiğim en güzel şeysin...

çocukken de severdim ben;
umutlarımı, sevinçlerimi,
bayram öncesi alınan yeni ayakkabılarımı,
ya da hiçbir arkadaşımda olmayan misketlerimi...

ne zaman gökyüzüne baksam içime dolardı o devasa mavi.
gökkuşağını şekere benzetirdim her yağmur ertesi,
büyürdü gözümde dünya,
ne de küçük kalırdım her şeyin karşısında.
ama severdim yaşamayı,
heyecanla uyanırdım ve beklerdim güneşi her sabah,
annemin bizi yemek için beklediği kadar.
hep saklardım hislerimi,
tebessüm ederken olur olmadık zamanlarda.
ve severdim yalnızlığı,
kalabalıktan kaçırırken bakışlarımı.
bir de severdim kendimi, kollarımı açabildiğim kadar.
çocuk gözlerimde saklardım gözyaşlarımı,
düşecekler diye korkardım üzülmekten.

şimdi bir de sen varsın en sevdiğim...

ki en sevdiğim;
çocukluğum,
gökkuşağım,
yutkunuşum,
sevincim,
kızgınlığım,
zaafım,
kalbim,
yaşamak ağrım...