Gökkuşağı Şiiri - Nesrin Pekinsel

Bir zamanlar çocukken,
gökkuşağının altından
geçme hayalim vardı.
Hatta koşardım da bazen,
sanki geçebilecekmişim gibi.
Çocukluk işte, eğlenceliydi...

Demişlerdi ki
eski kafalı büyükler,
gökkuşağı altından geçenler
cinsiyet değiştirirler.
Kızlar erkek olur, erkeklerse kız.
Laf işte, çocuğa söylenene bak…
Olmuuuşşşş_____

Yahu küçücük çocuğum ben
Ne diye saçma sapan fikirler,
hurafeler sokarsınız aklıma.
Erkek olma merakım da vardı,
O zamanlar bunu üstünlük sanırdım da.

Demelilerdi ki:
Her gökkuşağı gördüğünde,
AŞK dile, büyüdüğünde.
Şimdi değil sakın ha! Büyüdüğünde.
Çok komikmişsiniz yahu
neymiş o, cinsiyet değiştirmece?

Büyüdüm de ne oldu ki?
Gökkuşağını da göremez oldum,
saklanıyor mu benden ne?
Çık gökkuşağı ortaya, çıksana yaa…
Bak vazgeçtim erkek olmaktan da,
çok mutluyum kadınlığımla.
Belki geçebilirim altından,
hayal bu ya, varabilirim AŞK’a…

Bahar yağmurlarından sonra,
görmek umuduyla bakarım gökyüzüne.
Neşe kaplar içimi gökkuşağını görünce.
Görürüm görmesine de, arada sırada
yazık ki geçemedim altından.
Gerçek bu, ulaşamadım AŞK’a…

27 Temmuz 2012