Artık yüz yüze gelmez sırtlarımız,
Ardına bakmadan gittiğin günkü kadar uzağım sana,
Kalbimiz bir daha aynı anda atmayacak
Biliyorum.
Gökkuşağı kadar uzaksın sen de bana,
Yağmur sonraları toprak kokusunu da buluyorum,
Güneş de açıyor ardından
Ama gökkuşağı çıkmıyor
İstediğim toz pembe rengiydi sadece,
Gelmedi gökkuşağı.
Olmadığın zamanlarda yitirdim tüm renklerimi,
Gökkuşağı bu yüzden gelmiyor belki,
Bunca yağmura rağmen.
Islak toprağın renginin buğusu dolar yüreğimize,
Her yalnız kaldığımızda toprak biraz daha sarar, ısıtır
En çok o zaman sever bizi yağmurlar
Islatarak ısıtır.
Sırtımızda kambur yükü sevdalar,
Belimizi büken ağrılara dönüşür
Bir gökkuşağına hasret yaşarız
Bir gelse sanki dinecektir tüm acılar
Ve yalnızlıklar sanki gökkuşağının rengine bürünecektir.
Daha çekici gelecektir o zaman yaşamak dediğimiz şu şey.
Kime saplanacağı belli olmayan bir bıçak kamburu var sırtımda,
Sırt sırta veremeyiz artık,
Eğri büğrü kalırız,
Birleşmek de imkansız
Yüz yüze gelsek de tanıyamayız artık.
Az daha bitiriyorduk bizi
Tükeniyorduk,
Seninle “biz” olduğumuz zaman
Bu “biz” oturmamıştı yüzümüze,
Olmamıştı yüreğimize
Az daha gidecek zamanlar kolluyorduk
Az kala kaçırıyorduk son çıkışları
Birbirimize kalıyorduk
“Biz” olamadığımız zamanlarda
Bir karanlık gölge kaldı ardımızda,
Karanlık tek bir gölge
Birleştiğimizin resmi
Sokaktaki çöp konteynırının yanındaki kediden başka
Kimse göremedi gölgemizi.
Gölge hep kaldı, çöpün tam karşısında.
Belki sabahı bekler gölge
Belki güneşi, yağmuru
Daha da ileri gider belki
Gökkuşağını da diler belki
Biz olamadığımız zamanlarda dilediğim gibi
Seni beklediğim gibi bekler gölge
Gökkuşağını
Bir gök gürültüsünde yitiyoruz,
Gölge yıkılıyor yere,
Yağan deli yağmurlar karışıyor
Çöp bidonundan akan,
Kirli çöp suyuna
Gökkuşağı gelmiyor hiç
Onu bekleyen gölge de yok artık
En çok da bu ağrıtıyor ya içimizi
Sırtımızdaki bıçak gibi kambur değil
Yıkılan gölgemiz değil
Bizsizlik acıtıyor en çok
Bu ağrı;
Gökkuşağı olmadan
Kapanmıyor!
(On Sekiz Eylül İki Bin On İki 10 40)
Nevin AkbulutKayıt Tarihi : 18.9.2012 11:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yağmur ve Güneş bir arada, Elimde çay, Pencereden yağmuru seyrediyorum Ve bekliyorum Gökkuşağının çıkmasını, En çok da pembe rengini, Çıkmıyor ama… Toprak kokusunu bile buldum, Ama gökkuşağının bir rengini bile bulamadım. Yağmur sesiyle yetiniyorum Ve bir şiir doğuyor, Olmayan bir şey Gökkuşağı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!