Gökkuşağı Şiiri - Güliz Ardilli

Bir gökkuşağıyım ben:
Bazen mavi, serin, güvenli,
Bir deniz kadar derin,
Gökyüzü kadar engin.
Bazense yeşil, sıcak, samimi,
Çimen gibi sevinçli, savunmasız,
Bir orman gibi hem bir arada hem yalnız.
Bazen kırmızıyım, neşeli, coşkulu, tutkulu,
Bir gelincik tarlası gibi,
Ya da bir elma şekeri.
Bazen sarıyım ben, ışıltılı, pırıltılı,
Güneş gibi,
İçini ısıtan sıcacık bir gülümseme gibi.
Bazense turuncu karmakarışık, dağınık,
Arap saçı gibi.
Bazen mor, olgun, kararlı,
Dağlar gibi sağlam, dayanıklı,
Bir sümbül gibi narin, alımlı.
Bazen lacivert, biraz karamsar, hüzünlü,
Ama yine de güçlü,
Gece gibi karanlık, gizemli, özlü sözlü.
Bir gökkuşağıyım ben:
Her daim rengarenk,
Görüldüğünde sevinilen,
Ama hiç erişilemeyen,
Yaklaştıkça uzaklaşan,
Bir görünüp bir kaybolan.
Yağmur yağdığında bak gökyüzüne,
Bulutlu bir havada görünebilirim yine.
Güneşli bir hava da olabilir,
Sormak lazım keyfime.

30 Ocak 2012 Pazartesi 2:20 / İstanbul