Gökhan Uğur Şiirleri - Şair Gökhan Uğur

Göstergesidir yokluğum varlığımın;
varlığım ise yokluğumun.

4 Mart 2007

Güneş sana çalıştı o kumsalda, kum da, deniz de,
ve geçen yazki aşktan, yanmış bronz bir kalp kaldı bende, beniz de

29 Haziran 2006
SAKARYA

Çıkarken kapıyı ört sevgilim
Üşümüşüm zaten
Dışarısı soğuk,

Dışarının ol
içerisi karanlık,

Kalbimin iki atışının arasında ihmal ediyorum seni,
Fakat her atışında hissediyorum,
Yokluğun hatırlatıyor bana seni,

Ama sen
Ne zaman yalnız bir kaldırım,

Yolun ortasında
Yüzünü elleriyle kapatmış bir çocuğun,
Çarpmasına üç-beş metre kalmış kamyonu
Yüzünde hissetmesiydi çaresizliğim..

Ama ben,

Bir bilmecenin içine düşürdün beni
Yokluğunla varlığımı büyüttüm
Bula bula hiçliğimi buldurdun bana
Sessizliğinle makamımı eğittim

Şubat 2006

Sen;
Bilinci kendi elinde insan
Sonsuz bir lügatta bir harf kadar acizken anlatıcılığın
Küçük,
Küçücük harflere giyin ki,
Bilmeden engel olma asıl anlatıcıya

Zavallı bir sağırım, bir kelime duyamamış
Duyup, düşünüp, susup bir cümle kuramamış.
İnsanlar dizilmiş karşımda bin bir sürü,
Burda öldü zannedilenlerin hepsi diri

Ölüler ve diriler bir şeyler anlatıyorlar,

Göğsümde bir acıya dönüştü, zamanın ötesinden gelip
İndi yumruğu
Geleceğin arasından sıyrılarak tüm varlığıma.
Acıtıp acıtıp kendime yaklaştırdı,
yokluğun içinde varlığım sindi.
En güneşli zannettiğim zamanda sağanak bastırdı

Kolay mıdır bir bedeni ömür boyu sürümek
Uzun kaldırımlarda ağır ağır yürümek
Kalbimi eritip yokluğunun içine
Yokluğunun kökünden bu hayatı türetmek

Şubat 2006