Hayatın anlamsızlığını anladığımda
Anlamsızlığın anlamını başladım yaşamaya
Öncesiyle ve şu anıyla,
Hatta görebildiğim sonrasıyla,
Elde var sıfır.
Bütün bu kederli hallerim sana
Bütün bu iç geçirmelerim senin yüzünden
O içmeler,şarkılar,türküler,küfürler...
Hepsi,hepsi senin yüzünden
Zor olsa da alıştım durumuma
Herşey hikaye aslında,herşey
Tüm bu yazılıp çizilenler
Tuz mu basar sanki yaralarımıza
Ya da kabuk mu bağlar sefil acılarımıza
Yaptığı bir şey yok,
Kan kaybını arttırmaktan başka.
Balkondan aşağıya tüküren çocuk merakı
vardı hep içimde
Öyle düşünür öyle yaşardım,heyecanla hayatı
Nerden bilebilirdim ki bir zaman sonra
O tükürük gibi süzüleceğimi
Umarsızca boşluğa
Bir yanlışlık var bu işte
Pek hayra alamet değil bu sessizlik
Yüreğe tutulan bir el fenerini özlüyor insan,
Gözünü karartıp sevmeleri de
Bir yanlışlık var bu işte,
tamam da
Her daim yalnızlık şiiri
Her daim bir duyguya
Karıncalanan elim yazmaktan bıktı
Acımasız acılarıma
Yüreğime narkoz ol kalemim
Kısa bir müddet daha
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!