Bilmiyorum,
Seninle, hangi şiirin hangi dizesinde
Karşılaştık.
Yalnız bir şey biliyorum
Nokta koymadığım bir şiirde
Tanıştık.
Eksik bir şeyler var
Kurulmamış cümleler
Yaşanmamış güzellikler
Görülmemiş yüzler var
Bir köşe başında oturulmamış
Gitmek gerek bazen
Geride tutan bir el yoksa
Bir ses de kal demiyorsa
Bakmadan gitmek gerek bazen
Yürek o sınırlara sığmıyorsa
Bilmez çekmeyen gurbetliği
Ne yana baksam el
Gözlerim arar tanıdık bir yel
Tek tesellim gönlümde akan sel
Düşsem de tutar kaldırır
Kaçsam da çeker durdurur o el .
Ben unutmuşken sevmeyi
Yaşar gibi oldum mutluluğu
Bulur gibi oldum sonsuzluğu
Sevdim, en karanlık geceleri
Bir yar sevdim, cefaydı gözleri
Ben mevsimleri bilmem de
Sen gelince, açan papatyaları
Meyve veren kayısı ağacını
Uçuşan arıları, ötüşen kuşları bilirim
Ne bileyim,
Üç beş kelimeyle seni anlatmak zor ama
İki çift güzel söz söyleyim güzelim sana
Gözlerimi açıyorum güneşim oluyorsun
Yaşıyorum nefesim oluyorsun
Karanlığın mesken tuttuğu,
Bu arka sokaklarda,
Bir anlığına da olsa seni görmek;
Kırlarda koşmak, sağnak yağmurda ıslanmak,
Paris sokaklarında amaçsızca dolaşmak,
Deniz kıyısında uzaklara dalmak...
Gülüşünü seyreyliyorum
Nefes almayı unutuyorum
Hele sesini duyduğumda
En mutlu insana bürünüyorum
Ellerine bakıp aşık oluyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!