Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bir ikindi vakti, vedalar savruluyor mektubumun ucunda.
Gülüşlerinin enkazını taşıyorum hatıralar arasında.
Ruhum kimliğini arıyor keşmekeş sokaklarda.
Alabora olmuşum gözlerinin rotasında.
Sanki Hiç susmayan bakışların duvarları örülü aramızda.
Ellerinin izi kayboluyor, vakitli vakitsiz avuçlarımda.
Tüm benliğimi acımasızca yağmalıyor hayat.
Nefes almak için direnen, bir kelebek gibiydim yokluğunda.
Ne zamanım belli, ne de seyrim.
Tıpkı yurtsuz kalmış bir se ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!