Uzakta batan kızıl güneşin
Yalnızlıkla yüklü acı sesi
Uğulduyor kulaklarımda
Derdime dermandır gözlerin
Ve gülleri kıskandıran gülüşün
Hep ayrılık mı bana aşkın hediyesi
Her köşe başını ayrılıklara terk ettim
Kayıp bir kentin sokaklarında.
Kalbimin kaldırımları ıslanıyordu
Yalnızlığa ağlayınca.
Gözyaşı damlalarıydı acının sesi
Ve yağmurun hediyesi
Yasaklanmış, ölü topraklarda bir fırtına
Kalplerle oynanan oyunlar
Ve oynayanlar…
Camdan ve kırılgan düşen her gözyaşı,
Damlalar birikiyor, torbasında bir dervişin
Arayışlarında ise ruhunun ilk dizesi
Kayboldum yalnızlıkta gece
Denizyıldızıyla, yakamozlar arasında
Saten bir gecelik gibiydi,
Tenindeki karanlık.
Kalbimi kaybettim bir oyunda,
Önüm, arkam, sobe...
Komodinin üzerinde yalnızlığımla alay eden yırtık bir resimsin
“Sevgilim” diyemem ateştir yuttuğum,
Riyakârmışsın sevginde, riya-kârı yapmışsın.
'Aşkım” ne demek bilir mi kalbin
Aşkı bilseydin, sevgimin kölesi olurdun.
Yağmur yüklü bulut gözlerim,
Araftayım,
Ne ayaklarım yere değiyor
Ne elim gökleri yakalıyor
Karmakarışık isyanlar.
Bir aynadan yansıyan
Bir uçurumun kenarı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!