1997 yilinda kaybettigim emekli ogretmen olan Babama yazdigim siir.
Bir subat sabahi,sene doksan yedi,
Bu tarih baslatti; bitmez hasreti,
Ortalik toz duman,yuregim yangin yeri,
Boyle mi gidecektin be Baba.
Artik "gurbetci" adimiz bizim,
Istesekte degismez,olmaz efendim,
Acidir vatandan uzak; tadimiz bizim,
Bal ile yikasan tutmaz efendim.
Hepimizin kavgasi; bir ekmek icin,
Gezdim gördüm hayal dolu âlemi,
Bende bir hayal kurarım bir gün,
Kol kopmadan bırakmam kalemi,
Kendi kalemimi kırarım bir gün.
Yarı yolda öz dostunu satandan,
Yol yariya geliyo kardesim,
Askere gun saymayi unuttuk,
Saclara aklar dustu yoldasim,
Gonlumuze yol sormayi unuttuk.
Temmuz'un basinda kitaplari kapatip,
Sendeki dert mi sanırsın birader,
Ben dertbin kere dertler bilirim,
Bir-iki olur da üçüncüsü kader,
Ben üç görünen dörtler bilirim.
Hayretler içinde kalıyor insan,
Talibini ariyormus
Kelleri de sevmiyormus
Cocuksuz olsun diyormus
Sana nefes alsin yeter.
Talip bulmadiysan eger
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!