Vefasizlik sarmis dört bir yani
Herkes birbirini sirtindan vuruyor
Dostluklar yalan olmus
Kimse dogruya inanmiyor
“Millenium” degil, “Yalanyut” devrindeyiz
Parasi olmayan asik bile olamiyor
Yağmurlar altındaki İstanbul'u
Senden ayrı kalınca anladım ben
Akıtamadığım göz yaşlarım
Yağmurda saklıymış meğer.
İstanbul ışık, ışık parlıyordu (İstiklalde)
Hadi git
Bavulun kapının önünde
Vefasızlıkların
Zalimden sonra gelen adın
Yok ettiğin umutlarım
Akıttığın gözyaşlarım
Yalnızca 25 yıllık bir yaşama sahip olan ve 8 yıldır tek tabanca yürüyen bir adam,
Hayatının bütün zamanlarında bir başınalığı hissetmiş, en güvendiği dostdan kazık yemiş
Güvenebileceğine korkudan el vermemiş.. Sevmiş terkedilmiş, Sevilmiş sevememiş bir adam.
17 yaşında 1 kız arkadaşı bile olmayan, şimdi ise 8 tane sözde sevgilisi olan bir adam....
Çocukları sever, köpekleri sever,Kadınlara saygı duyar, İnsana insanca yaklaşmak lazım derdi bu adam, hatta bir keresinde kendisinden haraç isteyip bıçak çeken tinercilere ' Ulan bütün paramı alıp yine tinere vereceksiniz, gelinde beraber yemek yiyelim ' diyebilen ve son parasını onlar ile bölüşebilen, şiir yazmaya güzellikleri insanlığı dile getirmek için başlayan bir adam dı..
Bir gün
O gün de gelecek
Sende arayacaksın beni
Sokak sokak gezerek
Ellerinde yırtık bir resmim
Dudaklarında adım sesin,titrek.
Birgün benimde
Ölüm fermanım yazılırsa eğer
Gözlerim açık gitmeyim
İdam sehpasını sen kuruver.
Yalnızlık Türküsü...
Dün yine bir başınaydım
Odamda
İntihar kokan bir akşamda.
Öyle bir yalnızlıktı ki yaşadığım.
Kapı anahtarla açılmalı
Sen olmalısın gelen
Usul bir buse ile
Uyandırmalısın beni
Elimde kitabımla
Uyukladığım koltuktan
İnsaf kalmamış alemde
İnfaz edildim hanemde
kırık, dökük anılar
Kaldı bak elimde.
Yanıyor yüreğim işte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!