Gökhan Evliyaoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Daha bir hoş mu kokardı çiçekler
Çocukluğumuzda?... Neden?...
Bozulan güller mi, yoksa,
Biz miyiz değişen?...

Meyvada lezzet mi kalmadı,

Gözler, gözlere karşı,
Bakış, bakış içinde,
Eriyip gider zaman ışıktan
Hızlı bir akış içinde...

Bir acayip ışınımdır aşk

Penceremin perdesi bu gece için
Kıvılcımlı mavi tülden kesilmiş,
Penceremin camları bu gece için
Sırılsıklam olmuş ay ışığından,
Pervazları yaşama sevinci silmiş.

Elleri cebinde bir yağmur
sırsıklam serseri
ve üşümüş bir rüzgâr
karanlıkta küfürbaz...

İtişip kakışanlar

Trenler dururdu siyah ve ıslak,
Gecenin yağmurlu karanlığında,
Gelenler özgürdü, gidenler tutsak
Telaşlı bir zaman aralığında...

Bir buhar perdesi ardında insan,

Çepçevre kaplamış bütün ufku
Okyanus denilen acı-tuzlu su
İki milyon yıl boyunca biriken
Acı gözyaşları mı insanlığın bu?...

Seni düşündüğüm zaman
İçli ve derin
Gözümden bir yağmur bulutu geçer
Gözümün önünden geçer gözlerin

Seni düşünmediğim zaman var mı ki?...

“Şimdi söz kırmızının” deyince zaman
Ya güller konuşmalı ya da bayraklar.
Ya karlar, ya da bulutlar söylemeli beyazı,
Pembeyi, pembe dudaklar...

Yeşili ya deniz seslendirmeli

Ayrılık bitti artık
Başları güzel yıllar.
Dinle bak bizim için
Çalıyor bu çalgılar...

Sevgi dolu gözden mi,

Bilirler ki kalanlar ve gidenler
Bir yerlerde duracak bu trenler,
Lâkin nasıl durur, nasıl durdurur
Hangi gözyaşlarını hangi frenler?...