Bazen çok şey istemez insan...
Hani bir beni çok sevsin, benim için yataklara düşsün, ölsün falan değil. Hatta durmaksızın ''seni seviyorum'' demesine de gerek yok...
Bazen ihtiyacı olan tek şey telefonun alarmıyla uyanmamak. Mesela ''çay koydum hadi uyan'' sesiyle gözlerini aralamaktan daha güzel bir uyanış olabilir mi? Ya da gece üzerin açıldığında omuzlarına kadar battaniye örten birinin seni seviyorum demesine gerek var mı? Bazı davranışlar ''seni seviyorum'' diye fısıldamak değil, tüm dünyaya bunu haykırmak gibidir...
Bazen işte böyle oluyor..
İnsan sevdiğini duymaya değil, sevildiğini hissetmeye ihtiyaç duyuyor..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!