Beyoğlu’nda Gece
Yüksek ökçeli gölgeler geçti kırıtarak
Kayıp yaşamlar ardından
Ve uzadı gölgeler geceye
Gece günaha karıştı
Köşe yere kurulmuş sokak kızı
Elinde eski bir darbuka, altında küçük minder
Ağırdan ritim tutturmuş incecik parmakları
Soğuk beyaz, çatlamış elleri esmer
Güneş batmış, gece olmuş gözleri
Söylemek istediklerim var
Sözcüklerden uzak içimde, derinde
İlginizi çekmeyebilir
Belki yalnız bana özel
Ama belki size ait bir şeyler de var içinde
Duyduğunuzda, “ben de” diyebileceğiniz
Son damlasıydı yağmurun,
Bir gece ıssıza düşen, sessiz
Diğerleri karışırken toprağa, suya ya da yeşile
O beyaz kalma derdinde
Çünkü çok sevmişti bulut olmayı
Bir de hafif olabilmeyi her şeyden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!