Yine gecenin tam ortasında
Çalıyor adın uykumda
Bi’ bakışın var ya, yıkar dünyayı
Ben hâlâ kaldım başında
Her sözün deli eder beni
Bir gülüş bıraktı dudağımda
Gecenin en delişmen anında
Ay utandı, yıldızlar sarktı
Kalbim kalbine çarpıp dağıldı
Tenimde sözcükler
Yangın gibi sevişir
Aklımı pazara çıkardım
Ucuzmuş dediler, satamadım
Kalbimi pembe kutuya koydum
Rafa dizdim, sen almadın
Yıldızlarla dans ettim dün gece
Bir fotoğraf kaldı elimde,
Solmuş gülüşünle baş başa
Anladım ki zaman çare değil
Sevda susunca, aşk yavaşça
Bir mektup bıraktın geride
Benmiyim aslında senmiyim
Bu anlamsız sorguyu
Sorup duran benmiyim
Neden aklımdasın
Neden farkındasın
Aslında bıraktığım
Bir zamanlar sen de vardın
Kalbimde değil ama yakınımda
Bir söz söyledin, içi boş
Ama sesi çok yüksekti canımda
Aynalara baktım, kırılmamış
Yastığım hâlâ kokunu tutar
Zaman silemedi izini
Perdeler suskun, camlar buğulu
Gözlerin kaldı içimin içinde
Konuşsam ağlar sokaklar
Aynaya baktım bu sabah
Yüzümde senin izlerin
Bir gülüş kalmış dudağımda
Kime ait, bilmiyorum
Sokağa çıktım usulca
Bilemezsin neler çektim
Hasretinden her gün öldüm
Aşk kurbanı oldu gönlüm
Acılara sevdalar gömdüm
Hasretinden yandı gönlüm
Bu son rüya seni gördüm
Sessizliğe konuşuyorum
Adını sayıklarken
Kalbim hala senin yolunda
Sanki hiç durmamışken
Bir fotoğraf, eski bir gülüş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!