Mavi gökyüzünden yeşil suya devrilen
ahşap kulübeydi papatyaların parmaklarından
Güneş batıyordu
Hava efsun kokuyordu
Ayak izleri kaybolmuş, yalnızlıkları içindeydiler
Geçmişlerine karanlığı besteleyip
Ufka doğru martı gibiydiler
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta